امروزه در بسیاری از نقاط ایران با آثاری مواجه میشویم که به چهل دختر معروفند.مانند: گنبد چهل دختران کاشان ،مقبره چهل دختران دامغان ، بقعه چهل دختران دامغان یزد و بسیاری از اماکن دیگر منجمله محله چهل دختران نایین.که فلسفه آنها به هم شباهت دارد.
در کتاب تاریخ نایین اثر سید عبدالحجه بلاغی نایینی به چند مورد اشاره شده است:
عکس گرفته شده از اصل کتاب
دیگر اینکه در قدیم الایام مقابر اموات اناث از سادات با مقابر ذکور از آنها جدا بوده و گفته اند که در قسمتی از حسینیه بیرونی تعدادی از سادات زن دفن هستند ، و این قضیه در ذهن مردم بوده تا حدود سال ۱۲۲۶ ه_ق که ماجرای کفاش و خواب پیش می آید ۱ که این به واقعیت نزدیکتر است.
«۱»در مقاله ندای کویر شماره۴۵ _فروردین۷۶ به نقل قول از حاج محمد ملکیان آمده که میگوید: جدم مرحوم استادحسین کفاش سالها دراین سفه به کار کفاشی اشتغال داشته ،تا اینکه شبی در خواب به حاج میرزا محمد « مجتهد وقت» تذکر داده میشود که به استاد حسین بگو کمتر مشتک کفاشی را بر گور ما بکوب ،پس از باز گو کردن آن خواب اهالی احتمال میدهند که این صفه محل دفن چهل دختر است به همین جهت بساط کفاشی را جمع وآنرا تجهیز و مسدود میکنند.
البته نام سابق این محل گورزرا بوده و این تا زمانی شهرت داشته که این محله با محلات فعلی سرای نو و کوی سنگ حکم واحد وترکیب یک محله را داشته اند ،که بعد از جدایی دو محل نام آن به چهل دختران تغییر یافت.
